Moje zmagania

Siemka. Dziś opowiem wam jak zacząłem swoją przygodę z siłownią. Powód leżał nieco głębiej, odkąd miałem 9 lat, zacząłem się zmagać z nadwagą, a potem prawie z otyłością. Jadłem bardzo dużo. Obiady w szkole i godzine później u babci, pizzerki na rynku, ciastka, czekolady, fast foody i wiele innych. Co raz bardziej nienawidziłem siebie za to. Mama ciągała mnie po dietetykach, bezskutecznie. Pewnego razu gdy jechaliśmy autem, powiedziała "słuchaj olek, pojedziemy w jedno miejsce w którym będziesz mógł zrzucić wage, a jak to ci nie pomoże to już chyba nic" - słowa te trochę mnie przejęły. Pojechaliśmy na siłownię, moja mama podpisała jakiś papierek żebym mógł chodzić tam w jakimś wieku, a potem zaczęła się rozmowa z pewnym miłym trenerem - emerytowanym kulturystom, który uczył w innej szkole wfu. Następnego dnia przyjechałem na trening, na początku wszedłem na 5 minut na rowerek, potem miły trener po kolei pokazywał mi ćwiczenia które wykonywałem. 3 tygodnie później sam z siebie zaoferował mi rozpisanie diety, za darmo, co było dla mnie dość nietypowe. Przykład bezinteresownego, dobrego człowieka, który odmienił moje życie. Wtedy zacząłem całe odchudzanie, lecz na poważnie, sam w 100% chciałem się zmienić, i przestrzegałem wszystkiego tak rzetelnie jak tylko mogłem. Waga szybko spadła.

Chciałbym wam opowiedzieć, jak w wakacje 2019 ćwiczyłem na dworze, zamiast na siłowni jak dotychczas.

Mój pierwszy trening street workout zrobiłem w lipcu 2019 po powrocie z obozu workoutowego z Krynicy Morskiej. Głównym motywatorem było zrzucić trochę wagi,

lecz ten sport sam w sobie mnie kręcił, wbijanie na drążek, bujanie się poza prawami grawitacji. Był to nieco pochmurny dzień, najpierw pojechałem do sklepu sportowego po gumę oporową o sile 20kg która kosztowała mnie 33zł, nie najmniej, lecz była inwestycją bo służy mi po dziś dzień. Wybrałem się rowerem nad jezioro piachy, na strefę do street workoutu.

Na miejscu nie zastałem nikogo. Nie wiedziałem tak właściwie od czego zacząć trening, aby miał on ręce i nogi. Trochę poćwiczyłem i troche się pobujałem, lecz wtedy mój zapał nieco ostał, bo byłem wtedy bardzo słaby, i nie umiałem się nawet porządnie rozbujać na drążku, a nawet ból nieprzyzwyczajonych dłoni był doraźny. Nagrałem jeden filmik, który dla jaj wysłałem kolegom. Po powrocie do domu zjadłem posiłek i się umyłem. Wiedziałem w głębi, że początki nigdy nie są łatwe, i nie mogę się poddawać.